78-النّباء : خبر مهم

سورة النباء

به نام خداوند بخشنده مهربان

آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال می‏کنند؟! (1)

از خبر بزرگ و پراهمیت (رستاخیز)! (2)

همان خبری که پیوسته در آن اختلاف دارند! (3)

چنین نیست که آنها فکر می‏کنند، و بزودی می‏فهمند! (4)

باز هم چنین نیست که آنها می‏پندارند، و بزودی می‏فهمند (که قیامت حق است)! (5)

آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟! (6)

و کوه‏ها را میخهای زمین؟! (7)

و شما را بصورت زوجها آفریدیم! (8)

و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم، (9)

و شب را پوششی (برای شما)، (10)

و روز را وسیله‏ای برای زندگی و معاش! (11)

و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم! (12)

و چراغی روشن و حرارت‏بخش آفریدیم! (13)

و از ابرهای باران‏زا آبی فراوان نازل کردیم، (14)

تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم، (15)

و باغهایی پردرخت! (16)

(آری) روز جدایی، میعاد همگان است! (17)

روزی که در «صور» دمیده می‏شود و شما فوج فوج (به محشر) می‏آیید! (18)

و آسمان گشوده می‏شود و بصورت درهای متعددی درمی‏آید! (19)

و کوه‏ها به حرکت درمی‏آید و بصورت سرابی می‏شود! (20)

مسلما (در آن روز) جهنم کمینگاهی است بزرگ، (21)

و محل بازگشتی برای طغیانگران! (22)

مدتهای طولانی در آن می‏مانند! (23)

در آنجا نه چیز خنکی می‏چشند و نه نوشیدنی گوارایی، (24)

جز آبی سوزان و مایعی از چرک و خون! (25)

این مجازاتی است موافق و مناسب (اعمالشان)! (26)

چرا که آنها هیچ امیدی به حساب نداشتند، (27)

و آیات ما را بکلی تکذیب کردند! (28)

و ما همه چیز را شمارش و ثبت کرده‏ایم! (29)

پس بچشید که چیزی جز عذاب بر شما نمی‏افزاییم! (30)

مسلما برای پرهیزگاران نجات و پیروزی بزرگی است: (31)

باغهایی سرسبز، و انواع انگورها، (32)

و حوریانی بسیار جوان و هم‏سن و سال، (33)

و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور)! (34)

در آنجا نه سخن لغو و بیهوده‏ای می‏شنوند و نه دروغی! (35)

این کیفری است از سوی پروردگارت و عطیه‏ای است کافی! (36)

همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بی اجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند)! (37)

« روزی که «روح‏» و «ملائکه‏» در یک صف می‏ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمی‏گویند، و (آنگاه که می‏گویند) درست می‏گویند! (38)

آن روز حق است; هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش برمی‏گزیند! (39)

و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم دادیم! این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده می‏بیند، و کافر می‏گوید: «ای کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمی‏شدم)!» (40)