56-الواقعه : حادثه عظیم قیامت

سورة الواقعة

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود، (1)

هیچ کس نمی‏تواند آن را انکار کند! (2)

(این واقعه) گروهی را پایین می‏آورد و گروهی را بالا می‏برد! (3)

در آن هنگام که زمین بشدت به لرزه درمی‏آید، (4)

و کوه‏ها در هم کوبیده می‏شود، (5)

و بصورت غبار پراکنده درمی‏آید، (6)

و شما سه گروه خواهید بود! (7)

(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند); چه سعادتمندان و خجستگانی! (8)

گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانی! (9)

و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند، (10)

آنها مقربانند! (11)

در باغهای پرنعمت بهشت (جای دارند)! (12)

گروه زیادی (از آنها) از امتهای نخستینند، (13)

و اندکی از امت آخرین! (14)

آنها ( مقربان) بر تختهایی که صف‏کشیده و به هم پیوسته است قراردارند، (15)

در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند! (16)

نوجوانانی جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان می‏گردند، (17)

با قدحها و کوزه‏ها و جامهایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (18)

اما شرابی که از آن درد سر نمی‏گیرند و نه مست می‏شوند! (19)

و میوه‏هایی از هر نوع که انتخاب کنند، (20)

و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند! (21)

و همسرانی از حور العین دارند، (22)

همچون مروارید در صدف پنهان! (23)

اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‏دادند! (24)

در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهوده‏ای می‏شنوند نه سخنان گناه آلود; (25)

تنها چیزی که می‏شنوند «سلام‏» است «سلام‏»! (26)

و اصحاب یمین و خجستگان، چه اصحاب یمین و خجستگانی! (27)

آنها در سایه درختان «سدر» بی‏خار قرار دارند، (28)

و در سایه درخت «طلح‏» پربرگ ( درختی خوشرنگ و خوشبو)، (29)

و سایه کشیده و گسترده، (30)

و در کنار آبشارها، (31)

و میوه‏های فراوان، (32)

که هرگز قطع و ممنوع نمی‏شود، (33)

و همسرانی بلندمرتبه! (34)

ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم، (35)

و همه را دوشیزه قرار دادیم، (36)

زنانی که تنها به همسرشان عشق می‏ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند! (37)

اینها همه برای اصحاب یمین است، (38)

که گروهی از امتهای نخستینند،(39)

و گروهی از امتهای آخرین! (40)

و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‏شود)! (41)

آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند، (42)

و در سایه دودهای متراکم و آتشزا! (43)

سایه‏ای که نه خنک است و نه آرامبخش! (44)

آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند، (45)

و بر گناهان بزرگ اصرار می‏ورزیدند، (46)

و می‏گفتند: «هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟! (47)

یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته می‏شوند)؟!» (48)

بگو: «اولین و آخرین، (49)

همگی در موعد روز معینی گردآوری می‏شوند، (50)

سپس شما ای گمراهان تکذیب‏کننده! (51)

قطعا از درخت زقوم می‏خورید، (52)

و شکمها را از آن پر می‏کنید، (53)

و روی آن از آب سوزان می‏نوشید، (54)

و همچون شتران مبتلا به بیماری عطش، از آن می‏آشامید! (55)

این است وسیله پذیرایی از آنها در قیامت! (56)

»ما شما را آفریدیم; پس چرا (آفرینش مجدد را) تصدیق نمی‏کنید؟! (57)

آیا از نطفه‏ای که در رحم می‏ریزید آگاهید؟! (58)

آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش (پی در پی) می‏دهید یا ما آفریدگاریم؟! (59)

ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم; و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‏گیرد! (60)

تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‏دانید آفرینش تازه‏ای بخشیم! (61)

شما عالم نخستین را دانستید; چگونه متذکر نمی‏شوید (که جهانی بعد از آن است)؟! (62)

آیا هیچ درباره آنچه کشت می‏کنید اندیشیده‏اید؟! (63)

آیا شما آن را می‏رویانید یا ما می‏رویانیم؟! (64)

هرگاه بخواهیم آن را مبدل به کاه در هم کوبیده می‏کنیم که تعجب کنید! (65)

(بگونه‏ای که بگویید:) براستی ما زیان کرده‏ایم، (66)

بلکه ما بکلی محرومیم! (67)

آیا به آبی که می‏نوشید اندیشیده‏اید؟! (68)

آیا شما آن را از ابر نازل کرده‏اید یا ما نازل می‏کنیم؟! (69)

هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار می‏دهیم; پس چرا شکر نمی‏کنید؟! (70)

آیا درباره آتشی که می‏افروزید فکر کرده‏اید؟! (71)

آیا شما درخت آن را آفریده‏اید یا ما آفریده‏ایم؟! (72)

ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان)و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده‏ایم! (73)

حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمار)! (74)

سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)! (75)

و این سوگندی است بسیار بزرگ، اگر بدانید! (76)

که آن، قرآن کریمی است، (77)

که در کتاب محفوظی جای دارد، (78)

و جز پاکان نمی‏توانند به آن دست زنند ( دست یابند). (79)

آن از سوی پروردگار عالمیان نازل شده; (80)

آیا این سخن را ( این قرآن را با اوصافی که گفته شد) سست و کوچک می‏شمرید، (81)

و به جای شکر روزیهایی که به شما داده شده آن را تکذیب می‏کنید؟! (82)

پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‏رسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (83)

و شما در این حال نظاره می‏کنید (و کاری از دستتان ساخته نیست); (84)

و ما از شما به او نزدیکتریم ولی نمی‏بینید! (85)

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‏شوید، (86)

پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست می‏گویید! (87)

پس اگر او از مقربان باشد، (88)

در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است! (89)

اما اگر از اصحاب یمین باشد، (90)

(به او گفته می‏شود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمینند! (91)

اما اگر او از تکذیب‏کنندگان گمراه باشد، (92)

با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی می‏شوید! (93)

و سرنوشت او ورود در آتش جهنم است، (94)

این مطلب حق و یقین است! (95)

پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزه بشمار)! (96)