60-المتحنة : آزمون شده (مؤنث)

سورة الممتحنة

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید! شما نسبت به آنان اظهار محبت می‏کنید، در حالی که آنها به آنچه از حق برای شما آمده کافر شده‏اند و رسول الله و شما را به خاطر ایمان به خداوندی که پروردگار همه شماست از شهر و دیارتان بیرون می‏رانند; اگر شما برای جهاد در راه من و جلب خشنودیم هجرت کرده‏اید; (پیوند دوستی با آنان برقرار نسازید!) شما مخفیانه با آنها رابطه دوستی برقرار می‏کنید در حالی که من به آنچه پنهان یا آشکار می‏سازید از همه داناترم! و هر کس از شما چنین کاری کند، از راه راست گمراه شده است! (1)

اگر آنها بر شما مسلط شوند، دشمنانتان خواهند بود و دست و زبان خود را به بدی کردن نسبت به شما می‏گشایند، و دوست دارند شما به کفر بازگردید! (2)

هرگز بستگان و فرزندانتان روز قیامت سودی به حالتان نخواهند داشت; میان شما جدایی می‏افکند; و خداوند به آنچه انجام می‏دهید بیناست. (3)

برای شما سرمشق خوبی در زندگی ابراهیم و کسانی که با او بودند وجود داشت، در آن هنگامی که به قوم (مشرک) خود گفتند: «ما از شما و آنچه غیر از خدا می‏پرستید بیزاریم; ما نسبت به شما کافریم; و میان ما و شما عداوت و دشمنی همیشگی آشکار شده است; تا آن زمان که به خدای یگانه ایمان بیاورید! -جز آن سخن ابراهیم که به پدرش ( عمویش آزر) گفت (و وعده داد) که برای تو آمرزش طلب می‏کنم، و در عین حال در برابر خداوند برای تو مالک چیزی نیستم (و اختیاری ندارم)!- پروردگارا! ما بر تو توکل کردیم و به سوی تو بازگشتیم، و همه فرجامها بسوی تو است! (4)

پروردگارا! ما را مایه گمراهی کافران قرار مده، و ما را ببخش، ای پروردگار ما که تو عزیز و حکیمی!» (5)

(آری) برای شما در زندگی آنها اسوه حسنه (و سرمشق نیکویی) بود، برای کسانی که امید به خدا و روز قیامت دارند; و هر کس سرپیچی کند به خویشتن ضرر زده است، زیرا خداوند بی‏نیاز و شایسته ستایش است! (6)

امید است خدا میان شما و کسانی از مشرکین که با شما دشمنی کردند (از راه اسلام) پیوند محبت برقرار کند; خداوند تواناست و خداوند آمرزنده و مهربان است. (7)

خدا شما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانی که در راه دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهی نمی‏کند; چرا که خداوند عدالت‏پیشگان را دوست دارد. (8)

تنها شما را از دوستی و رابطه با کسانی نهی می‏کند که در امر دین با شما پیکار کردند و شما را از خانه هایتان بیرون راندند یا به بیرون‏راندن شما کمک کردند و هر کس با آنان رابطه دوستی داشته باشد ظالم و ستمگر است! (9)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! هنگامی که زنان باایمان بعنوان هجرت نزد شما آیند، آنها را آزمایش کنید -خداوند به ایمانشان آگاهتر است- هرگاه آنان را مؤمن یافتید، آنها را بسوی کفار بازنگردانید; نه آنها برای کفار حلالند و نه کفار برای آنها حلال; و آنچه را همسران آنها (برای ازدواج با این زنان) پرداخته‏اند به آنان بپردازید; و گناهی بر شما نیست که با آنها ازدواج کنید هرگاه مهرشان را به آنان بدهید و هرگز زنان کافر را در همسری خود نگه ندارید (و اگر کسی از زنان شما کافر شد و به بلاد کفر فرار کرد،) حق دارید مهری را که پرداخته‏اید مطالبه کنید همان‏گونه که آنها حق دارند مهر زنانشان را که از آنان جدا شده‏اند) از شما مطالبه کنند; این حکم خداوند است که در میان شما حکم می‏کند، و خداوند دانا و حکیم است! (10)

و اگر بعضی از همسران شما از دستتان بروند (و به سوی کفار بازگردند) و شما در جنگی بر آنان پیروز شدید و غنایمی گرفتید، به کسانی که همسرانشان رفته‏اند، همانند مهری را که پرداخته‏اند بدهید; و از (مخالفت) خداوندی که همه به او ایمان دارید بپرهیزید! (11)

ای پیامبر! هنگامی که زنان مؤمن نزد تو آیند و با تو بیعت کنند که چیزی را شریک خدا قرار ندهند، دزدی و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترایی پیش دست و پای خود نیاورند و در هیچ کار شایسته‏ای مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بیعت کن و برای آنان از درگاه خداوند آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است! (12)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! با قومی که خداوند آنان را مورد غضب قرار داده دوستی نکنید; آنان از آخرت مایوسند همان‏گونه که کفار مدفون در قبرها مایوس می‏باشند! (13)