74-المدّثّر : آرامیدن در بستر

سورة المدثر

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ای جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)! (1)

برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده)، (2)

و پروردگارت را بزرگ بشمار، (3)

و لباست را پاک کن، (4)

و از پلیدی دوری کن، (5)

و منت مگذار و فزونی مطلب، (6)

و بخاطر پروردگارت شکیبایی کن! (7)

هنگامی که در «صور» دمیده شود، (8)

آن روز، روز سختی است، (9)

و برای کافران آسان نیست! (10)

مرا با کسی که او را خود به تنهایی آفریده‏ام واگذار! (11)

همان کسی که برای او مال گسترده‏ای قرار دادم، (12)

و فرزندانی که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند، (13)

و وسایل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم! (14)

باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم! (15)

هرگز چنین نخواهد شد; چرا که او نسبت به آیات ما دشمنی می‏ورزد! (16)

و بزودی او را مجبور می‏کنم که از قله زندگی بالا رود (سپس او را به زیر می‏افکنم)! (17)

او (برای مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت! (18)

مرگ بر او باد! چگونه (برای مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد! (19)

باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شیطانی خود را) آماده نمود! (20)

سپس نگاهی افکند، (21)

بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد; (22)

سپس پشت (به حق) کرد و تکبر ورزید، (23)

و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزی جز افسون و سحری همچون سحرهای پیشینیان نیست! (24)

این فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!» (25)

(اما) بزودی او را وارد سقر ( دوزخ) می‏کنم! (26)

و تو نمی‏دانی «سقر» چیست! (27)

(آتشی است که) نه چیزی را باقی می‏گذارد و نه چیزی را رها می‏سازد! (28)

پوست تن را بکلی دگرگون می‏کند! (29)

نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‏اند! (30)

ماموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز برای آزمایش کافران معین نکردیم تا اهل کتاب ( یهود و نصاری) یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقانیت این کتاب آسمانی) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظوری دارد؟!» (آری) این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه می‏سازد و هر کس را بخواهد هدایت می‏کند! و لشکریان پروردگارت را جز او کسی نمی‏داند، و این جز هشدار و تذکری برای انسانها نیست! (31)

اینچنین نیست که آنها تصور می‏کنند سوگند به ماه، (32)

و به شب، هنگامی که (دامن برچیند و) پشت کند، (33)

و به صبح هنگامی که چهره بگشاید، (34)

که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است! (35)

هشدار و انذاری است برای همه انسانها، (36)

برای کسانی از شما که می‏خواهند پیش افتند یا عقب بمانند ( بسوی هدایت و نیکی پیش روند یا نروند)! (37)

(آری) هر کس در گرو اعمال خویش است، (38)

مگر «اصحاب یمین‏» (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راستشان می‏دهند)! (39)

آنها در باغهای بهشتند، و سؤال می‏کنند... (40)

از مجرمان: (41)

چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!» (42)

می‏گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم، (43)

و اطعام مستمند نمی‏کردیم، (44)

و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم، (45)

و همواره روز جزا را انکار می‏کردیم، (46)

تا زمانی که مرگ ما فرا رسید!» (47)

از این رو شفاعت شفاعت‏کنندگان به حال آنها سودی نمی‏بخشد. (48)

چرا آنها از تذکر روی گردانند؟! (49)

گویی گورخرانی رمیده‏اند، (50)

که از (مقابل) شیری فرار کرده‏اند! (51)

بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏ای (از سوی خدا) برای او فرستاده شود! (52)

چنین نیست که آنان می‏گویند، بلکه آنها از آخرت نمی‏ترسند! (53)

چنین نیست که آنها می‏گویند، آن (قرآن) یک تذکر و یادآوری است! (54)

هر کس بخواهد از آن پند می‏گیرد; (55)

و هیچ کس پند نمی‏گیرد مگر اینکه خدا بخواهد; او اهل تقوا و اهل آمرزش است! (56)